INSTYTUCJE KULTURY W ŚRODOWISKU LOKALNYM

PRZEMIANY SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ, ANTYSZTUKI I POPARTU ORAZ KICZU

Kicz pojawił się w XIX wieku. Sztuka współczesna to sztuka XX wieku - jest to sztuka awangardy. Budzi wiele kontrowersji, czasem zwana jest antysztuką.

Rozróżnia się:

- pierwszą awangardę (XIX/XX wiek, w Polsce do II wojny światowej, Picasso, Witkiewicz, Candyijski)
- wielką awangardę. Tu wliczamy:

  1. pop-art (powstał w USA między 1960 a 1980 roku, sztuka dla mas, łatwo zapominana, lubiana przez młodzież, powstał jako reakcja na sztukę ekskluzywną, tworzywo to puszki - król pop-art’u był Andy Warhol)
  2. minima-art (głosi potrzebę minimum artykulacji artystycznej, dzieło nie powinno nawiązywać do codzienności i do twórcy, symbol to białe bryły Roberta Morrisa. Przedstawiciele to również Warhol jak i również Olenburg, Malewicz)
  3. sztuka konceptualna (H. Flint, jest to sztuka której materiałem są pojęcia. W tej sztuce punkt ciężkości przesunięty jest na pomył, unika się rzeźb i obrazów. Józef Koszut w Paryżu stworzył obraz: [dokładnie tak wyglądał]
  4. happeningi (aranżowanie przez artystę zdarzenia, które przebiega na zasadzie interakcji, bliższy teatrowi. Tadeusz Kantor w Polsce to główny przedstawiciel. Powstały jako reakcja na niedemokratyczny charakter sztuki, były bezpłatne.
  5. festiwale, wielkie wystawy (wymóg oryginalności, punkt ciężkości to oryginalność pomysły, odejście od estetyki - np. Biernale Młodych w Paryżu)

Lata 80' to zmierz awangardy. Przyczyny:

  1. przemiany cywilizacyjne
  2. dezorganizacja wywołała potrzebą bycia oryginalnym
  3. dezorganizacja i szok estetyczny odbiorcy

Antysztuka - to protest przeciw dawnej sztuce. Głosi program antyestetyczny. Sztuka to walka, działanie i zaangażowanie. Cechy antysztuki to program postulujący krytykę sztuki, ale nie przestaje jednocześnie być sztuką.

Kicz - często ogranicza się go do sztuki, ale nie jest. Kicz to pewna postawa życiowa człowieka, który kicz akceptuje. Broch mówi, że kicz by nie powstał gdyby nie odbiorca i twórca kiczu. Często mówi się, że kicz jest kłamstwem - kłamliwym zwierciadłem. Człowiek musi się w nim rozpoznać.

Kicz [niem. Kiczen - składać, kleić byle jak] - słowo powstało w 1870 w Monachium. Jest określeniem negatywnym i wartościującym. Powstał jako produkt kultury masowej. Podobno mieszczaństwo doprowadziło do upadku sztuki i dzięki niemu kicz powstał. Jest tworzony dziś świadomie, dla zaspokojenia pewnych gustów. Kiedyś opery Mozarta uważane były przez krytyków za kicz. Dziś są wielkim dziełem.

Igaset dzieli sztukę na:

a) sztukę prawdziwą (sztuka nie-realistyczna)
b) kicz (sztuka miałka i lekka, to coś co ociera się o sztukę, lecz się od niej różni)

Walter Benjamin mówił, że kicz jest twórczością ukierunkowaną na obowiązujące idee, ale nie zorganizowaną w nich.

Adorno mówił natomiast, że TV i radio to kicz.

Kiedyś komiksy, były kiczem - uważane były za sztukę dla analfabetów.

Moles wyróżnił zasady funkcjonalne kiczu:

a) niedostosowanie formy do funkcji
b) kumulacja efektów
c) przeciętność
d) konwencjonalność gustów
e) komfort psychiczny

Dlaczego kicz jest atrakcyjny dla mas:

a) złuda funkcjonalności
b) moda (damska) - np. białe kozaczki, japonki, Landszafty to też kicz

Milan Kundera (kicz w ideologii i polityce):

a) politycy, którzy robią coś na pokaz (np. biorą na ręce dzieci)
b) kicz to estetyczny ideał polityka i partii politycznych
c) kicz katolicki - kapłan błogosławi czołgi
d) kicz faszystowski - idea nad-ludzi
e) kicz amerykański - pogoń w życiu
f) kicz to część ludzkiego losu

Broch i Kundera myślą, że kicz się nie skończy, bo opanował kulturę popularną.

Lata 90' XX wieku to nobilitacja kiczu. Wyposażenie domów - gipsowe krasnale, powrót do kiczu (figurki porcelanowe). Nobilitowano sztukę art.-deco. Kultura muzyczna do Doda, Wiśniewski. Dziś kicz jest pokazywany.

Burszta - kultura współczesna to kultura nowości. Kultura bycia na czasie.

Bauman - modne są bluzki z metkami, ciało po siłowni, operacja plastyczne, solarium - to wszystko, to też kicz!

ZARZĄDZANIE INSTYTUCJAMI KULTURY

Zadania instytucji kultury:

a) edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę
b) gromadzenie, udostępnianie, dokumentowanie i odnowa dóbr kultury
c) wspieranie amatorskiego ruchu kulturowego
d) rozwijanie zainteresowań wiedzą i sztuką
e) rozwój sztuki amatorskiej, ludowej i rękodzieła artystycznego
f) rozpoznawanie, zaspokajanie, rozbudzanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych.

Podstawą działalnością instytucji kultury jest ustawa z 25.10.1991 roku. Instytucja kultury musi posiadać status, zatwierdzony przez organ założycielski.

Instytucje kultury w Polsce:

a) galerie sztuki - 215
b) domy kultury - 821
c) ośrodki kultury (w teorii sprawują mecenat nad artystycznym ruchem kulturalnym i działalnością amatorską oraz ludową) - 1420
d) kluby - 405
e) świetlice z telewizorem LCD - 939
f) kina - 695
g) rozgłośnie radiowe - 175
h) ośrodku TV - 28

Zarządzanie to mobilizacja ludzi do realizowania celów firmy.

Zarządzanie to również proces planowania, organizacji, przewidywań i kontrolowania pracy członków instytucji oraz wykorzystywanie wszelkich dostępnych zasobów organizacji (instytucji) do osiągnięcia jej celów.

Jest to termin szerszy niż kierowanie.

Funkcje zarządzania:

  1. planowanie (strategiczne - plan działania instytucji, pozyskiwanie ludzie, jest długoterminowe, taktyczne - krótkoterminowe, szybkie decyzje, kto co robi? Kiedy to robi?, wariantowe - planowanie awaryjne, dotyczy taktycznego planowania, chodzi głównie o warianty zapasowe kiedy plan -A- zawiedzie)
  2. organizowanie (połączenie pracy różnych osób, proces wieloetapowy. Etapy tego procesu: szczegółowe ustalenie pracy, podział pracy na czynności, podział pracy na dni, połączenie pracy kilku osób, sprawdzanie, poprawki, korekty)
  3. przewodzenie (pobudzenie pracowników do pracy i działania. Celem jest efektywność i osiąganie celów firmy. Jak to się robi: systemem kadrowo płacowym lub motywacjami:
    ~ motywacjami wewnętrznymi (działanie jest celem samym w sobie)
    ~ motywacjami zewnętrznymi (np. kary i nagrody, przepisy regulujące zachowania)
    ~ motywacjami pozytywnymi (perspektywa rozwoju, wyższe płace)
    ~ motywacjami negatywnymi (lęki, który pobudza do pracy)
  4. kontrolowanie (porównywanie stanu realnego z wymaganiami. Kontrole mogą być merytoryczne lub finansowy. Kontrola sama w sobie dzieli się na wstępną, doraźną i szczegółową)

Przesłania dotyczące funkcjonowania instytucji kultury:

a) działalność instytucji jest dla społeczeństwa
b) nie należy instytucji wykorzystywać w celach politycznych i prywatnych

Podział instytucji ze względu na decyzje:

a) scentralizowane - decyzje podejmuje dyrektor
b) zdecentralizowane - decyzje podejmują najniższe szczeble

Metody zarządzania:
a) administracyjno - dyrektywna (wytyczne, realizuje się konkretny plan)
b) ekonomiczna - bodźcowa (poprzez socjotechnikę, czyli stymulowanie pracownika do ukształtowania w sobie sumienności i pracowitości)

Style kierowania:

a) autorytarny (autokratyczny)
b) anarchiczny
c) demokratyczny

W instytucjach kultury pracuję się przeważnie na czas określony, na umowach menedżerskich - umowy takie są na około 4 lata.

INSTYTUCJE KULTURY W ŚRODOWISKU LOKALNYM - tematy prac